...fısıldadı Damirus, şaşkınlıkla etrafına bakarak. Çevresindeki dünya bulanıktı, sanki bir rüya ile gerçeklik arasında sıkışmış gibiydi. Orman, mistik bir sessizlikle kaplanmıştı, ancak sisin arasında tanıdık olmayan figürler beliriyordu.

Bir adım atmak istedi ama ayakları yere saplanmış gibiydi. Derin bir nefes alarak başını kaldırdı ve uzakta beliren silueti fark etti. Yavaşça ona doğru ilerledi. Gözleri, sanki onu çağıran bir ışık kaynağına odaklanmıştı. Yaklaştıkça figürün Sheara olduğunu fark etti. Kızı, gülümsüyor ve ellerini uzatıyordu.

"Sheara... Sen misin?" diye mırıldandı, sesi hem heyecan hem de korkuyla titriyordu.

Sheara başını hafifçe eğerek, "Baba," dedi. Sesi rüzgarla taşınan bir fısıltı kadar yumuşaktı. "Her şeyin bir zamanı var. Ama senin görevin henüz bitmedi."

Damirus bir adım daha attı, ancak kızı bir anda sisin içinde kayboldu. Panik içinde bağırdı:
"Sheara! Gitme!"

Tam o anda arkasından tanıdık bir ses duydu. Paneonik idi.
"Zaman her şeyi iyileştirir," dedi bilge sakin bir şekilde. "Ama onunla savaşmayı bırakırsan."

Damirus, gözlerinde yaşlarla bilgeye döndü. "Ne yapmam gerekiyor? Onu geri getirmek için her şeyi yaparım."

Paneonik elini Damirus'un omzuna koydu ve derin bir nefes alarak, "Sheara'nın seninle gurur duyacağı bir dünya inşa etmelisin," dedi. "Ve bu dünya, geçmişteki hataların üzerine değil, gelecekteki umutların üzerine kurulmalı."

Damirus, gözyaşlarını silerek başını salladı. İçinde, ilk defa uzun zamandır hissetmediği bir güç filizleniyordu.

"Doğru," diye fısıldadı kendine. "Henüz bitmedi."

Sis yavaş yavaş dağılırken, Damirus kendini Kurbağa ve Gredeya'nın kulübesinde buldu. Kupa hâlâ elindeydi, ancak bu kez bakışları çok daha kararlıydı.

Kurbağa, bir şeylerin değiştiğini hissederek ona baktı ve sessizce gülümsedi. Gredeya ise hiçbir şey söylemeden kupasını Damirus'a doğru kaldırdı.

"Bittiğini sandım," dedi Damirus, sessizliği bozarak. "Ama yeni başlıyormuş."

Kulübe sıcaklığı ve bitki özlerinin kokusuyla dolarken, bu kez Damirus'un içinde de yeni bir umut alevlenmişti.

Ve zaman, yeni bir sarmalına başlamıştı.