Kahramanlıklarıyla tanınan maceracılarca dolu, şehirlerinde hareketlilik eksik olmayan Feo için sessiz bir gün oluyordu. Ama bu sessizlik hayra alamet bir sessizlik değildi çünkü etrafta ne çantalarını hazırlayıp gemilere akın eden maceracılardan ne de başka herhangi bir canlıdan eser yoktu. Herkesin başını sürekli belaya sokan, yanlarındayken vızıltılarından rahatsızlık duyulan zigred sürüsü bile kraliçeleri Harzida'nın yanına çekilmişlerdi.

Birbirinden henüz haberleri olmayan, hayatlarını başkalarını iyileştirmeye onların hayatlarını güzelleştirmeye adayan Keşiş Pimena ve Hekim Samuil böyle bir güne uyanmışlardı. Keşiş Pimena günlük rutinine devam etmek adına etraftan şifalı bitkiler toplamaya doğru yola koyuldu. Öncelikle bataklıktan biraz keder çiçeği toplamak isteyen Pimena bataklığa vardığı anda buradaki Cin Köpek İskeletlerinin ve Rukkub İskeletlerinin ortalıkta olmadığını gördü. Bu duruma çok şaşıran Pimena aklında elinde keder çiçekleri aklında soru işaretleriyle Faytvor Dolayı'na doğru yola çıktı. Çünkü orada bir başka şifalı bitki olan giambir ve güzelavrat otunu toplama amacı vardı. Ama işler maalesef Pimena'nın beklediği gibi olmayacaktı.

Faytvor Dolayı'na vardığı anda gördüğü manzara karşısında birdenbire vücudu kaskatı kesildi, şakaklarından soğuk terler akmaya başladı. Karşısında üçgen kuyruğu sallanan, kalesinde uzun süre beklemekten hantallaşmış göbeği sarkmış olan Baltazar kocaman sopasının sallayarak Keşiş'e doğru koşturmaya başlamıştı. Keşiş aniden kendine gelerek son anda Baltazar'ın güçlü sopa darbesinden kaçarak can havliyle koşturmaya başlamıştı. Maalesef Pimena'nın karşılaşacağı şok bununla kalmayacaktı. Pimena, can havliyle koşarken terk edilmiş mezarlıklardan geçtiği sırada gördüklerine inanamayacaktı çünkü karşısında mezarlarından kalkıp ayaklanmış olan ölüler ve hortlaklar bulunmaktaydı.

Pimena ne yapacağına karar veremeden Budrimah Malikane'sindeki evine saklanacağı sırada aniden karar değiştirip İyilik Kardeşliği'ne sığınmaya karar verdi çünkü belki burada kendisine yardımcı olabileceği birilerini bulabilirdi. Maalesef Pimena burada beklentisini karşılayamadı çünkü kardeşlikten kimse şu anda burada değildi ve Pimena artık burada kapana kısılmış durumdaydı.

Koca balyozuyla kapıyı zorlayan Baltazar'ın ölüler ordusu karşısında Pimena'nın umutları tükenmişti. Son anlarında gözlerini kapatıp Yüce Şeara'ya dua ederek zamanını geçirmek istiyordu ama aniden Baltazar'ın kapıyı zorlaması kesildi ve dışarıdan sesler gelmeye başladı. Bu sesler sadece ölülerin sesleri değildi. Birisi onlara karşı koyuyordu. Pimena kapıyı açıp açmamakta kararsızdı ama uzun zaman önce kendine verdiği sözü tutmalıydı. Dışarıda başı dertte olan biri vardı ve Pimena zor durumdakilere yardım edeceğine dair ant içmişti. Şimdi onu yalnız bırakmak kendine yapacağı en büyük saygısızlık olacaktı. Bu düşünceler içerisinde Pimena kardeşliğin kapısını açtı ve hiç beklemediği bir manzara ile karşılaştı. Karşısında koca Baltazar ve onun ölüler ordusuyla tek başına savaşan bir insan bulunmaktaydı. Evet ona yardıma gelen kişi damarlarında lav ve kanın karışık olarak aktığı bir magmar değil de düşman ırktan olan bir insandı.

Bütün orduyla tek başına savaşan insanı gören Pimena bundan cesaret alarak bir anda yeni insan arkadaşının yanında saf tutmaya başladı. Savaşma konusunda pek yetenekli olmayan Pimena elindeki sopayı ölülere doğru sallamaya başladı. Ne yazık ki bu durumun pek fark yaratmadığını fark eden insan arkadaşı onun sopasına cebinden çıkardığı bir merhemi sürdü. Pimena ''Sen de kimsin? Bu merhem ne işe yarayacak?'' sorularını sorarken bir anda önüne gelen ölüye bir darbe indirdi ve ölü bir anda yok oldu. Şaşkınlıklar içinde yanındaki arkadaşına bakan Pimena aldığı cevap karşısında daha da şaşırdı. ''Ben Hekim Samuil. Bu merhem ölülere karşı geliştirdiğim özel bir merhemdir ve etkisini gördüğün gibi değdiği ölüyü anında yok etme etkisine sahiptir.''